Nissan พาชมรถแข่ง GT-R GT500 และ GT300 ในรายการ Super GT ศึกบุรีรัมย์

ในโลกของอุตสาหกรรมยานยนต์นั้น มอเตอร์สปอร์ต หรือการแข่งรถในคลาสต่างๆ มีคุณค่าเปรียบได้ดังน้ำจิ้มสุกี้รสเผ็ดที่ช่วยเสริมสร้างให้ธุรกิจหลักในการผลิตรถยนต์นั่งสำหรับคนทั่วไปดูมีความขลังมากขึ้น แต่ความเป็นจริงแล้ว มอเตอร์สปอร์ตไม่ได้มีไว้เพื่อเสริมภาพลักษณ์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น เพราะหากพิจารณาตามความเป็นจริง เทคโนโลยีหลายอย่างที่อยู่ในรถบ้านของพวกเราทุกวันนี้ ก่อกำเนิดมาจากการทดลอง สังเกตผล และปรับปรุง นับร้อยนับพันครั้งในสนามแข่ง

จะเห็นได้ว่าในบรรดาบริษัทรถชั้นนำของโลกนั้น หากสามารถยื่นมือยื่นเท้าเข้าไปข้องแวะกับโลกมอเตอร์สปอร์ตได้โดยกระเป๋าตังค์ไม่แหก พวกเขาก็จะทำเสมอ บางค่ายอาจจะเคยส่งรถเข้าแข่ง Le Mans บ้าง Formula 1 บ้าง ลงแข่ง World Rally แล้วถอนตัวบ้าง แต่มันก็คือการผละจากจุดหนึ่งไปทุ่มงบกับอีกจุดหนึ่ง เพราะอย่างไรเสีย สุกี้อร่อยแค่ไหนท้ายสุดก็ต้องมีน้ำจิ้มอย่างมอเตอร์สปอร์ตนี่ล่ะ เป็นตัวสร้างความเผ็ดให้ ทั้งในแง่ทักษะทางด้านวิศวกรรม และภาพลักษณ์ของแบรนด์ที่มีต่อบรรดานักเลงรถ

Nissan ก็เป็นอีกค่ายหนึ่งที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงหลักในการทำรถลงมาแข่งในมอเตอร์สปอร์ตหลายรายการตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เรียกได้ว่าถ้ามองค่ายนี้เป็นคนปรุงน้ำจิ้ม เขาก็คือคนปรุงที่เคยลองทำมาแล้วเกือบทุกรูปแบบ จะทำไปให้ใครที่ไหนกินก็รู้สูตรรู้ทันเขาไปหมด พลังทางมอเตอร์สปอร์ตของ Nissan จึงเปรียบได้กับคลังความรู้ที่สั่งสมมานาน และถ้าคุณพยายามจะหาสาเหตุว่าทำไม GT-R ถึงเป็นรถที่บุคคลผู้มีชื่อเสียงในแวดวงรถต่างมีไว้ในครอบครอง ส่วนคนที่ยังไม่เคยครอบครองก็ถวิลหา ขายวิญญาณแก่นางฟ้าซาตานเพื่อให้ได้เป็นเจ้าของสักครั้งในชีวิต คำตอบมันก็อยู่ที่คุณลักษณะของรถที่บ่มเพาะมาจากประสบการณ์บนสนามนี่เอง

และเมื่อเมืองไทยมีสนามแข่งรถขนาดใหญ่มาตรฐานสากลตำบลโลกอย่างที่บุรีรัมย์ผุดขึ้นมา เราจึงมีโอกาสได้ชมรายการมอเตอร์สปอร์ตชั้นนำอย่าง Super GT

Super GT มาจากไหน?

เด็กยุคใหม่คงจะคุ้นชื่อรายการแข่งนี้อยู่แล้ว แต่สำหรับคนรุ่นน้ารุ่นลุงที่เคยเป็นนักจับเช็งตัวเอ้ยุค 90s แต่ผันชีวิตไปทำแต่งานจนลืมโลกรถยนต์นั้น ก็อาจจะคุ้นหูมากกว่ากับคำว่า JGTC หรือ All Japan Grand Touring Car Championship ซึ่งนับเป็นรายการแข่งรถคลาส Grand Touring Car ระดับท้อปของญี่ปุ่น ซึ่งก่อตั้งมาตั้งแต่ปี 1993 โดยสมาพันธ์ JAF – Japan Automotive Federation แต่ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น Super GT เมื่อปี 2005

สาเหตุการเปลี่ยนชื่อ? ก็เพราะในปีนั้นทางผู้จัดเขาวางแผนที่จะไปจัดการแข่งที่เซี่ยงไฮ้ เพิ่มจากเดิมที่มีสนาม Sepang-Malaysia ซึ่งตามกฎของ FIA นั้น จะทำให้รายการ JGTC กลายเป็นการแข่งระดับนานาชาติเพราะจัดการแข่งที่ต่างประเทศเกิน 1 ครั้งต่อปี ดังนั้น “พี่จะเอาคำว่า Japan หรือ All Japan มานำหน้าชื่อรายการแข่งมิได้ครับ” เพราะไม่ใช่การแข่งในชาติเดียวอีกต่อไป รวมถึงกฎต่างๆก็ต้องมาอยู่ในความดูแลของ FIA ดังนั้นก็เลยเปลี่ยนชื่อมาเป็น Super GT แต่ในช่วงหลายปีหลังจากนั้น ก็จัดการแข่งนอกดินแดนแค่ปีละครั้ง และย้ายจากที่มาเลย์มาจัดที่บุรีรัมย์ในปี 2015

รถที่ใช้ในการแข่ง

สำหรับรายการ Super GT นั้น จะมีการแบ่งคลาสออกเป็น 2 รุ่น คือ GT500 (รุ่นโหด) และ GT300 (รุ่นโหดรองลงมา) รถทั้งสองคลาสจะแข่งโดยวิ่งไปบนสนามพร้อมกัน เวลาวิ่งรอบควอลิฟายเพื่อหาตำแหน่งสตาร์ทออกจากเส้นชัยเสร็จ รถ GT500 จะถูกจัดเอาไว้แถวหน้าในขณะที่รถ GT300 จะอยู่ในแถวหลัง การแข่งในลักษณะนี้ดูแล้วมันส์ แต่เพิ่มความยากให้กับผู้ขับรถแข่ง GT500 เพราะด้วยสมรรถนะของรถที่สูงกว่ามาก ทำให้ในการแข่ง 66 รอบสนาม จะมีหลายต่อหลายครั้งที่รถจากคลาส GT500 จะถูกบล็อคโดยรถ GT300 และต้องพยายามหาทางแซงให้ได้เร็วที่สุด

ฟังดูแล้วคุ้น ..มันก็คล้ายกับการแข่ง Blancpain GT Series ซึ่งมีรถคลาส GT2 และ GT3 วิ่งปะปนกันไปนั่นเองล่ะครับ

คุณสมบัติโดยทั่วไปของรถแข่ง GT500

ใช้เครื่องยนต์ 4 สูบ 2.0 ลิตร เทอร์โบชาร์จ มีกำลังสูงสุดประมาณ 600 แรงม้า (แล้วแต่การจูนของแต่ละค่าย แต่อยู่ภายใต้กฎของการแข่งขัน)
ตัวถังแบบสเปซเฟรม ซึ่งกำลังอยู่ในระหว่างการทยอยปรับเปลี่ยนให้มีลักษณะคล้ายสเป็คของรถแข่งทัวร์ริ่งคาร์เยอรมัน (DTM) มากขึ้น เพื่อเข้าสู่มาตรฐานใหม่ที่ชื่อว่า “Class One” และสามารถทำให้ทีมแข่งสามารถใช้เทคโนโลยีเดียวกันในการพัฒนารถเพื่อเข้าร่วมการแข่งในหลายรายการมากขึ้น ลดต้นทุนในการวิจัยพัฒนา ลดงบประมาณ และทำให้กีฬาแบบมอเตอร์สปอร์ตสามารถยืนหยัดอยู่ได้ในระยะยาว
มีการกำหนดให้ใช้ชิ้นส่วนบางส่วนร่วมกันระหว่างรถแต่ละยี่ห้อที่เข้าแข่ง หรือให้ใช้สเป็คที่คำนวณแล้วว่าไม่ก่อให้เกิดความได้เปรียบ/เสียเปรียบกัน เช่น เบรก ยาง ลิ้นหน้า ดิฟฟิวเซอร์หลัง สปอยเลอร์หลัง
ค่ายหลักที่มีรถแข่งคลาสนี้ ณ ปัจจุบัน ได้แก่ Nissan (GT-R Nismo GT500, Toyota (โดยใช้รถแข่ง Lexus LC500) และ Honda (NSX)
รถแข่ง GT500 จะใช้โคมไฟหน้าสีขาวปกติ และสติกเกอร์คาดกระจกเป็นสีขาว

คุณสมบัติโดยทั่วไปของรถแข่ง GT300

มีความหลากหลายทางโครงสร้างและเครื่องยนต์มากกว่า GT500 คือมีทั้งเครื่องยนต์ 4, 6, 8 และ 10 สูบ แต่ละเครื่องจะถูกปรับจูนภายใต้เงื่อนไขการควบคุมของ JAF ทำให้ในที่สุดเครื่องยนต์แต่ละแบบมีความได้เปรียบ/เสียเปรียบต่อกันน้อยที่สุด
โครงสร้างมีทั้งแบบสเปซเฟรม พัฒนาโดยทีมมอเตอร์สปอร์ตของบริษัทรถยนต์ หรือเป็นโครงสร้างร่วม ที่พัฒนาขึ้นมาโดยบริษัทหนึ่ง จากนั้นจึงให้ทีมแข่งอิสระซื้อโครงสร้างและเครื่องยนต์ไปใช้ จะครอบทับด้วยตัวถังภายนอกของรถอะไรก็แล้วแต่ศรัทธา
แรงกดอากาศของแอโร่พาร์ทนั้นจะน้อยกว่ารถคลาส GT500 แต่น้ำหนักตัวรถจะหนักกว่า อย่างไรก็ตาม กฎการแข่งขันใหม่ถูกสร้างขึ้นเพื่อทำให้รถคลาส GT300 ซึ่งกำลังได้รับความนิยมจากทีมอิสระและทีมบริษัทรถทั้งญี่ปุ่นและยุโรป มีอัตราเร่งและความเกาะถนนที่ใกล้เคียงรถ GT500 มากขึ้น
รถ GT300 จะมีลักษณะให้สังเกตได้จากไฟหน้าสีเหลือง และสติกเกอร์คาดกระจกหน้าสีเหลือง

ในการแข่งขัน Super GT สนามที่ 4 Chang International Circuit บุรีรัมย์นี้ ทาง Nissan ดันทีม NISMO ส่งรถเข้าร่วมแข่งในคลาส GT500 (หมายเลข 23) ขับโดย Tsugio Matsuda และ Ronnie Quintarelli เป็นผู้ขับ นอกจากนี้ยังได้เชิญสื่อมวลชน (รวมทั้งผม) เข้าร่วมการบรรยายก่อนแข่ง และได้มีโอกาสพบปะกับน้า Michael Krumm ซึ่งเป็นนักแข่งที่ฝากฝีมือไว้อย่างโชกโชนกับการแข่งขัน Super GT, LMP และเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ของ NISMO ในปัจจุบัน

ซึ่งสิ่งที่พิเศษของงานในครั้งนี้ที่ Nissan ประเทศไทยจัดให้พวกเราคือการได้เดิน Pit walk เข้าใกล้ชิดกับรถแข่งของทีม Nissan และทีมอื่นที่ Nissan เป็น Partner ให้การสนับสนุนรถแข่ง ทำให้ในงาน Super GT ครั้งนี้ มี GT-R ลงในคลาส GT500 ทั้งหมด 4 คัน และ GT300 อีก 2 คัน ซึ่ง Michael Krumm และทีมงานจาก Nissan ประเทศไทยได้ให้เกียรติบรรยายสรรพคุณของรถแข่ง น่าเสียดายเล็กน้อยที่รถแข่งคลาส GT500 นั้นเป็นรุ่นที่มีความลับเยอะ จึงไม่สามารถเปิดให้เราชมได้ แต่อย่างน้อยก็ได้เห็นภายในของรถ GT300 ก็แล้วกันครับ

GT500 Class – Nissan GT-R NISMO GT500

ขนาดตัวถัง ความยาว 4,725 มิลลิเมตร กว้าง 1,950 มิลลิเมตร สูง 1,150 มิลลิเมตร ความยาวฐานล้อ 2,750 มิลลิเมตร น้ำหนักตัวถังตามเกณฑ์ ไม่น้อยไปกว่า 1,020 กิโลกรัม

สเป็คเครื่องยนต์ เป็นเครื่องพิเศษสำหรับการแข่งขัน รหัส NR20A แบบ 4 สูบเรียง จ่ายน้ำมันเชื้อเพลิงด้วยหัวฉีดตรง Direct Injection ใช้เทอร์โบเดี่ยวขนาดใหญ่ แรงม้าตามสเป็คระบุมาแค่ “มากกว่า 550 PS” และเช่นเดียวกับแรงบิดที่บอกแค่ว่า “มากกว่า 50 กก.ม.” จำกัดพลังด้วยตัวควบคุมการจ่ายน้ำมันเชื้อเพลิง ทำให้อัตราการฉีดน้ำมันสูงได้ไม่เกิน 95 กิโลกรัมต่อ 1 ชั่วโมง

เครื่องยนต์ส่งกำลังผ่านคลัตช์แบบแห้ง 4 แผ่นซ้อน ซึ่งเป็นคลัตช์คาร์บอนขนาด 5.5 นิ้ว ต่อไปยังเกียร์ Sequential แบบ 6 จังหวะ ช่วงล่างด้านหน้าและหลังเป็นแบบดับเบิลวิชโบน เบรกหน้าและหลังใช้จานเบรกคาร์บอน คาลิเปอร์หน้า 6 Pot และหลัง 4 Pot ส่วนล้อหน้า มีขนาด 18 นิ้ว กว้าง 12 นิ้ว หุ้มด้วยยางแข่งไซส์ 30/68 R18 ส่วนด้านหลังเป็นล้อขนาด 18 นิ้วกว้่าง 13 นิ้ว ใช้ยางขนาด 31/71R18

GT300 Class – Nissan GT-R NISMO GT3

ขนาดตัวถัง ความยาว 4,832 มิลลิเมตร กว้าง 2,036 มิลลิเมตร ความยาวฐานล้อ 2,817 มิลลิเมตร น้ำหนักตัวถังตามเกณฑ์ ไม่น้อยไปกว่า 1,285 กิโลกรัม

สเป็คเครื่องยนต์ เป็นเครื่องที่มีพื้นฐานมาจากบล็อคปกติของ GT-R R35 รหัส VR38DETT แบบ V6 สูบ 3,799 ซี.ซี. เทอร์โบคู่ อินเตอร์คูลเลอร์แบบอากาศสู่อากาศวางแนวเกือบนอน แรงม้าตามสเป็คระบุมาแค่ “มากกว่า 550 PS ที่ 6,500 รอบต่อนาที” และเช่นเดียวกับแรงบิดที่แจ้งแค่ “มากกว่า 65 กก.ม. ที่ 5,000 รอบต่อนาที” จำกัดพลังด้วยตัวควบคุมการจ่ายน้ำมันเชื้อเพลิง ทำให้อัตราการฉีดน้ำมันสูงได้ไม่เกิน 95 กิโลกรัมต่อ 1 ชั่วโมง

เครื่องยนต์ส่งกำลังผ่านคลัตช์แบบแห้ง 4 แผ่นซ้อนขนาด 5.5 นิ้ว (ไม่ใช้คลัตช์คาร์บอน) ส่งพลังต่อไปยังเกียร์ Sequential แบบ 6 จังหวะ

ช่วงล่างด้านหน้าและหลังเป็นแบบดับเบิลวิชโบน เบรกหน้าและหลังใช้จานเบรกโลหะ คาลิเปอร์หน้า 6 Pot และหลัง 4 Pot ส่วนล้อและยางทั้งด้านหน้าและหลัง มีขนาดเท่ากันคือล้อขอบ 18 นิ้ว กว้าง 13 นิ้ว หุ้มด้วยยางแข่งไซส์ 330/710R18

อีกอย่างหนึ่งที่ไม่มีเจ้าหน้าที่คนไหนบอก แต่สังเกตได้จากที่เห็นคือ มือจับเปิดประตูเป็นสีครีมเบจ หน้าตาเหมือนของ Tiida Latio เป๊ะ (อันนี้แอบดีใจแทนเจ้าของ Tiida หลายคนรวมถึงตัวผมเองด้วย)

นอกจากนี้ เทคโนโลยีสำคัญอย่างหนึ่งในรถแข่ง GT-R NISMO GT3 ที่เราได้เห็นก็คือระบบระบายความร้อนคนขับ ซึ่งเป็นท่อเป่าลมเย็น ต่อจากตัวรถมาที่ส่วนบนของหมวกกันน็อค โดยท่อชุดนี้จะต่อกับเครื่องปรับอากาศแบบพิเศษที่ทำงานเฉพาะเวลาเหยียบเบรก ดังนั้นนอกจากจะมีผลเล็กน้อยในการช่วยหน่วงความเร็วแล้ว ก็ยังช่วยลดความร้อนให้กับตัวคนขับ

ฟังดูอาจจะน่าสงสัยว่าระบบนี้ทำมาเพื่ออะไร แต่ลองนึกดูว่าถ้าคุณเป็นนักแข่ง ที่ต้องขับรถภายใต้ความเครียดสูง แล้วยิ่งเป็นรายการ Super GT ซึ่งต้องวิ่งรอบสนามใหญ่อย่างที่บุรีรัมย์ต่อเนื่องกัน 66 รอบ ไม่ว่าใครก็คงอยากได้สภาพแวดล้อมรอบตัวที่ช่วยให้ผู้ขับผ่อนคลายได้มากที่สุด ความร้อนนั้นส่งผลต่อความเครียดและความเหนื่อยล้า ดังนั้นอุปกรณ์นี้นับว่าช่วยให้คนขับสามารถทำงานที่หนักเท่ากับนักแข่งทีมอื่นได้ในสภาวะที่เป็นใจมากกว่า

ทีมมอเตอร์สปอร์ตของ Nissan เป็นผู้คิดค้นระบบนี้ขึ้น และในปัจจุบันทีมแข่งอื่นๆก็ซื้อลิขสิทธิ์ไปใช้

ฝูงรถจากทีมแข่งที่ใช้ GTR

ทีม: NDDP RACING with B-MAX
หมายเลข: 3
รถที่ใช้: CRAFT Sports MOTUL GT-R
คลาสแข่ง: GT500
นักขับที่ 1: Satoshi Motoyama
นักขับที่ 2: Katsumasa Chiyo

ทีม: TEAM IMPUL
หมายเลข: 12
รถที่ใช้: CALSONIC IMPUL GT-R
คลาสแข่ง: GT500
นักขับที่ 1: Daiki Sasaki
นักขับที่ 2: Jann Marden Borough

ทีม: NISMO (ทีมหลักจากทางค่ายเอง)
หมายเลข: 23
รถที่ใช้: MOTUL AUTECH GT-R
คลาสแข่ง: GT500
นักขับที่ 1: Tsugio Matsuda
นักขับที่ 2: Ronnie Quintarelli

ทีม: KONDO RACING
หมายเลข: 24
รถที่ใช้: Forum Engineering ADVAN GT-R
คลาสแข่ง: GT500
นักขับที่ 1: Joao Paulo Lima de Oliveira
นักขับที่ 2: Mitsunori Takaboshi

ทีม: GAINER (คันที่ 1)
หมายเลข: 10
รถที่ใช้: GAINER TANAX triple a GT-R
คลาสแข่ง: GT300
นักขับที่ 1: Kazuki Hoshino
นักขับที่ 2: Hiroki Yoshida

ทีม: GAINER (คันที่ 2)
หมายเลข: 11
รถที่ใช้: GAINER TANAX GT-R
คลาสแข่ง: GT300
นักขับที่ 1: Katsuyuki Hiranaka
นักขับที่ 2: Hironobu Yasuda

การแข่งขัน – สมหวังกับ GT300

ในวันที่ 30 มิถุนายน 2018 รอบควอลิฟายจัดตำแหน่ง Grid สตาร์ท ผลปรากฏว่าในคลาส GT500 นั้นยังไม่น่าพอใจ โดย Michael Krumm อธิบายว่าช่วงบ่ายที่มีการควอลิฟายนั้นมีฝนตกในระหว่างการแข่งขัน และยางที่เลือกใช้มีผลต่อประสิทธิภาพในการยึดเกาะถนน โดยทีมแข่งที่ใช้ GT-R ที่สร้างผลงานได้ดีที่สุดในวันนั้นคือหมายเลข 24 ของทีม KONDO RACING ซึ่งทำเวลาได้เร็วที่สุด 1 นาที 23.687 วินาที ได้ตำแหน่งสตาร์ทเป็นอันดับที่ 4

รองลงมาคือรถสีน้ำเงินหมายเลข 12 ของ TEAM IMPUL ทำเวลาได้เร็วสุด 1 นาที 24.146 วินาที คว้าตำแหน่งสตาร์ทอันดับที่ 7 ส่วนตำแหน่งสตาร์ทลำดับที่ 9 ตกเป็นของทีม NDDP RACING กับรถแข่งหมายเลข 3 ทำเวลาได้เร็วที่สุด 1 นาที 30.228 วินาที และทีม NISMO รถสีแดงหมายเลข 24 ออกสตาร์ทเป็นอันดับสุดท้ายใน Grid จากตำแหน่งที่ 15 ทำเวลาเร็วที่สุดในรอบควอลิฟายได้ 1 นาที 31.588 วินาที

ทั้งนี้ รถหมายเลข 12 และ 24 ไม่ได้วิ่งทำเวลาควอลิฟายครบ 2 รอบเหมือนรถคันอื่น คาดว่าเนื่องจากสภาพอากาศใน Session นั้นมีฝนเทลงมาพอสมควร

มาถึงการแข่งขันจริงในวันที่ 1 กรกฎาคมช่วงบ่าย ดำเนินไปด้วยการขับเคี่ยวกันระหว่างทีมรถแข่ง Lexus และ Honda โดยมี Lexus วิ่งนำหัวเป็นส่วนใหญ่ ส่วนทีมแข่งที่ใช้รถ Nissan นั้นมีลุ้นกับความดุของนักแข่งทีม KONDO RACING หมายเลข 24 ขับโดย Joao Paulo Lima de Oliveira ซึ่งพยายามเฆี่ยนไล่ล่าจ่าฝูงทำอันดับ 4-6 เกือบตลอดการแข่งซีกแรก แต่แล้วก็เกิดเหตุไม่คาดฝัน ในรอบที่ 23 จาก 66 รถของเขาสะกิดเข้ากับ GT-R ด้วยกันจากทีม IMPUL หมายเลข 12 สีน้ำเงิน ขับโดย Daiki Sasaki บนทางตรงช่วงผ่านหน้า Grand Stand รถของ Oliveira เสียหลักหมุนคว้างออกเข้ากองหินทราย และทำให้ต้องนำรถออกจากการแข่งขันไปในที่สุดอย่างน่าเสียดาย

ในช่วงครึ่งหนึ่งของการแข่งขัน รถหมายเลข 24 ของทีม NISMO และหมายเลข 3 ของ NDDP RACING ไต่ขึ้นมาจากอันดับที่ 12-13 มาอยู่ที่ 6-7 ตามลำดับ ในขณะที่รถหมายเลข 12 ของ IMPUL RACING อยู่ลำดับที่ 5

เข้าสู่ช่วงรอบที่ 50 ของการแข่ง อันดับของรถทีม Nissan มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย โดยหมายเลข 12 ลงไปอยู่ลำดับที่ 7 เพราะทนแรงกดดันจากความดุของนักขับ Lexus ทีม ZENT ไม่ไหว ส่วนรถหมายเลข 3 ของ NDDP ย้ายมาอยู่ลำดับที่ 8 ในขณะที่หมายเลข 24 ของ NISMO ร่วงไปอยู่อันดับที่ 9

ในช่วงท้ายสุดของการแข่ง มีแต่หมายเลข 12 ของ IMPUL RACING ที่ยังยันอันดับ 7 เอาไว้ได้ ส่วน NDDP กับ NISMO กลับมาอยู่อันดับที่ 12-13 ตามลำดับ ผลสรุปการแข่งขัน คลาส GT500 จบด้วยอันดับ 1-3 ตกเป็นของรถแข่ง Lexus LC500 ของทีม DENSO, WAKO และWedSport ตามลำดับ ส่วนทีม Nissan ก็คงต้องมีการบ้านไปล้างแค้นในศึกถัดไป

ส่วนรุ่น GT300 นั้น ในวันควอลิฟาย รถหมายเลข 11 ของทีม GAINER ขับโดย Katsuyuki Hiranaka/Hironobu Yasuda ทำเวลาได้เร็วที่สุด 1 นาที 33.01 วินาที ยืน Grid ในอันดับที่ 4 ในขณะที่รถทีม GAINER อีกคันเป็นหมายเลข 10 ขับโดย Kazuki Hoshino/Hiroki Yoshida รั้งท้ายเพราะไม่ได้วิ่งควอลิฟายกับเขา ออกสตาร์ทเป็นอันดับสุดท้าย

พอถึงเวลาวิ่งจริง GAINER GT-R หมายเลข 11 อาศัยความเป็นจ่าฝูงตั้งแต่ตอนออกสตาร์ทวิ่งนำในกลุ่มหัวมาโดยตลอด โดยขับไล่กันอย่างดุเดือดกับรถแข่ง BMW M6 GT3 ของทีม AUTOBACS กับ Lexus RC F GT3 ของทีม LM Corsa ก่อนที่ในช่วงท้ายของการแข่งขันจะมี Prius apr GT ของทีม apr ไล่บี้ขึ้นมาจี้ท้ายติดได้เพราะ M6 ของ AUTOBACS ไม่สามารถทำการแข่งขันต่อได้ อย่างไรก็ตามหมายเลข 11 GT-R ของทีม GAINER ก็เข้าเส้นชัยได้เป็นอันดับ 1 ในรุ่น GT300

นี่คือความปกติของโลกมอเตอร์สปอร์ต ทุกความแน่นอน มีความไม่แน่นอน แม้กระทั่งในรอบเกือบสุดท้ายของการแข่งขัน Lexus LC500 ของทีม au TOM’s ซึ่งวิ่งหัวมาเกือบตลอด กำลังอยู่ในอันดับสอง เกิดความขัดข้องทางเทคนิคจนวิ่งต่อไม่ได้ทั้งที่เหลืออีกเพียงรอบเดียวจะเข้าเส้นชัย

อย่างไรก็ตาม คนที่ได้กำไรจากงานแบบนี้มากที่สุด คือคนดู และผู้ใช้รถ ซึ่งมีรายการแข่งดีๆให้ลุ้นกันเกือบตลอดปี และในระหว่างการ Entertain คนดูด้วยความตื่นเต้นนั้น สนามแข่ง ก็เปรียบเสมือนเวทีที่บริษัทรถยนต์ใช้เก็บข้อมูลต่างๆเพื่อนำไปพัฒนารถที่นำมาผลิตออกให้คนทั่วไปซื้อได้

มอเตอร์สปอร์ต กับวงการรถยนต์ และผู้ซื้อรถทั่วไป จึงเปรียบเสมือนน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าที่มีทั้งประโยชน์ การลงทุนมหาศาล และความเหนื่อยของบรรดาวิศวกร แต่ท้ายสุด ผลที่ได้ก็จะวนเวียนอยู่กับพวกเราที่เป็นคนบ้ารถเสมอ สิ่งที่พวกเขาพัฒนาลงไปในรถแข่ง GT-R ในวันนี้ สักวันก็จะมาอยู่ใน GT-R วันข้างหน้าที่คุณเป็นเจ้าของได้ (ถ้ารวยพอ)

ผมขอทิ้งท้ายด้วยบรรยากาศ Pit Walk และ Grid Walk เพิ่มเติมแล้วกันนะครับ

——//////——-